Reisverslag Portugal – 2012

 

vlag portugal

Zodra de zomervakantie achter de rug is spreken ze in Portugal met veel vreugde over de aanvang van het nieuwe seizoen, waarin de “grijze golf” het najaarsseizoen inluidt. Je treft in Portugal vanaf de maand september voornamelijk de 50 en 60 plussers aan, die in Portugal aan het rondtoeren zijn. Op de campings vindt men dat wel zo gezellig. Ook voor de grijze plussers is dat wel zo aangenaam, je bevindt je toch in gelijkgestemd gezelschap en door de internationale diversiteit blijven deze contacten toch ook weer heel erg interessant. In de zomermaanden zijn het voornamelijk gezinnen met kinderen en ook voor hen is het zeker heel goed vertieren in Portugal. Er is genoeg te doen, genoeg te zien en volop bos en kust om van te genieten.

Behorend tot de groep 50-60 plussers zijn wij op vrijdag 7 september met 27 graden zon en veel goede zin vertrokken uit Tarchamps in Luxemburg. In deze plaats hebben we de caravan het hele jaar door staan, bij camping Umbierg, een rustig gelegen Nederlandse camping in het idyllische natuurpark van de boven Sûre. Helaas ging ons vertrek met ongewilde vertraging. We hadden de reis goed voorbereid en inmiddels ons kleine caravannetje ingeruild voor een grote caravan met vast bed, vanwege het feit dat we nu de tijd hebben om langer weg te gaan dan de normale 3 tot 4 weken. In Nederland liep dat allemaal goed en stabiel achter onze Citroën C4, maar we merkten tijdens onze rit vorig jaar dat we in de bergen weinig overcapaciteit hadden, dus ook de auto dus maar ingeruild voor een stevige Citroën C-crosser, zodat we zeker wisten dat we in ieder geval genoeg power hadden om met onze volgeladen caravan naar Portugal te trekken. Onze nieuwe auto had bij aankoop echter nog geen trekhaak, die hebben we er zelf onder laten plaatsen.

Tijdens de zomermaanden hebben we de auto volop getest, echter nooit met de caravan erachter. Hiervoor moesten we namelijk onze luifel en voortent bij de caravan afbreken alvorens we de caravan konden verplaatsen. We hebben alles in Luxemburg immers gebruiksgereed klaarstaan. Dat was ons teveel werk, dus deze eerste rit met onze nieuwe combinatie was natuurlijk extra spannend. Caravan aangehangen, alle lampjes gecontroleerd en alles werkte.

Dus we waren blij en namen de tijd om nog wat uitvoerig afscheid te nemen op onze Luxemburgse camping. Toen we wilden wegrijden riep Ton van de camping “je lichten doen het niet”. Dat was balen.... de auto met caravan opnieuw de parkeerplaats opgereden en met zijn drietjes gingen ze bekijken of alle stekkers etc wel goed waren aangesloten.. Dat was zo, dus moest men verder kijken.....en ja hoor.... hup de inhoud van mijn netjes opgeruimde kledingkast werd op het bed gesmeten en het zekeringenkastje opengesleuteld.

Met zijn drietjes zuchten en steunen omdat ze het euvel niet konden vinden, alles doormeten, maar men kon het niet vinden, technisch gezien zou alles het gewoon moeten doen. Enfin... om een lang verhaal kort te houden, onze twee hondjes – Bowdy en Ajita – zaten intussen letterlijk te smelten in de auto, dus ik heb ze er maar weer uitgehaald en ben nog maar een blokje met ze gaan lopen, want ik kon toch even niets doen en het zag er niet naar uit dat we al konden gaan vertrekken. Nog een blokje om en nog een blokje om, al wandelend werd het middag. Van zenuwen – hij zit al niet graag in de auto – had Bowdy, onze oudste Tibetaanse terrier zich helemaal ondergepoept, dus kon ik nog uitgebreid een hond gaan wassen en kalmeren. Inmiddels hadden de heren de garage gebeld waar de trekhaak achter de auto was gemonteerd

en de monteur riep dat er achter in de auto verstopt ook nog een zekeringenkastje zat, dat hij dat tegen Ed – mijn echtgenoot – had verteld,

maar ja … dat was dus blijkbaar niet helemaal doorgedrongen. En ja hoor, daar bleek uiteindelijk een zekering te zijn doorgebrand. Op zoek naar een nieuwe zekering, hup erin en alle lampjes werkten weer. Hond was inmiddels weer reisklaar, mijn kleding heb ik op verzoek even weer zelf ingeruimd....en toen was het middag voordat we konden vertrekken. Bij de Peugeotgarage in

Tarchamps nog even gestopt om een paar reservezekeringen te halen, je weet immers maar nooit.

En de reis kon dus nu echt beginnen.

We hadden de reis gepland vanuit Tarchamps naar Reims, Tours, Orleans, Poitiers, Bordeaux, richting Irun waar we Spanje zouden binnenrijden. Dan richting Victoria Gasteiz, Burgos, Valladolid, Salamanca om dan via Guarda halverwege Portugal binnen te rijden. Het bovenste deel van Portugal en de Algarve hadden we al eens bezocht, dus deze reis wilden Midden Portugal wat meer verkennen.

kaart portugal

Rond Reims vonden we auto en caravan een prima combinatie. Weliswaar met zijn 12 metertjes wat lang, daar moest Ed wel even aan wennen, maar het trekken deed de C-crosser alsof er niets achter hing. In Reims heeft Ed even de spiegels wat beter bijgesteld en vervolgden we weer onze reis. Toen werden er echter wat signalen van voorbijgangers gegeven, dus toch maar even aan de kant om opnieuw de lampen te controleren. Ze deden het niet! Dus alles uit de achterbak, tafel, stoelen etc om de zekering te controleren. Die was toch weer stuk. Ik stelde voor om maar terug te rijden, maar Ed gaf aan dat dit onzin was, dat kon je onderweg ook gebeuren en dan moest het gewoon opgelost worden. Wel, dat soort discussies verlies ik toch altijd, dus ik liet het maar over me heen komen. Hup reservezekering erin en gereden tot de volgende parkeerplaats. Ik de auto uit, lampen controleren, ze deden het. Ed zette toch even de motor uit om een plasje te plegen, daarna weer controle

van de lampen. Nu deden ze het weer niet. Shit, dus weer achterbak leegmaken en weer een zekering vervangen. Doorgereden tot Arcis sur Aube, tussen Reims en Troyes in. Het was immers vrijdag, dus ik wilde wel nog even een Citroengarage zien. Die zitten uiteraard in Frankrijk op iedere hoek van de straat, dus voor de garage nog eens geprobeerd. Motor laten draaien, lampen deden het, motor uit, zekering defect. Het was inmiddels half 6. De jongeman bij de Citroengarage had het echter snel in de gaten, hij kwam na controle van stekkers en lampen met een sterkere zekering terug en vertelde ons dat hij dacht dat het euvel nu was opgelost. Wij blij, voor 13 euro waren we incluis 3 zekeringen geholpen. Bij de garage wisten ze in het dorp ook nog een goede camping. Dat vonden we wel een goed idee, want de garage was op

zaterdag ook tot middag open. Dus zou dit niet de oplossing zijn, dan konden we morgenochtend nog eens terugkomen. Op de camping aanbeland, begonnen in het Frans, kreeg vervolgens in het Nederlands antwoord en na invulling van het adres ging hij in het Limburgs over. Bleek de eigenaar/beheerder uit Oirsbeek – dus vlak bij ons, wij wonen aan de Maas in Obbicht - te komen. Zo zie je maar. Het euvel bleek verholpen met de sterkere zekering, hij bleef het doen. De volgende dag bij een andere garage voor alle zekerheid nog maar een flinke portie reservezekeringen ingeslagen.

Dat gaf me wat meer rust. Na diverse stops zonder problemen waren we gerustgesteld en kon het vakantiegevoel beginnen.

Dag 2 tot bij Poitiers gereden. Daar ligt camping La Futoriste bij Le Futuroscope. Dat schijnt een soort Frans movieworld te zijn, een fijn verzorgde camping met open en overdekt zwembad. Heel jaar open. We wilden immers onderweg een aantal van de campings die ook in de winter open hebben aangaan om op de terugweg als het koud is niet te hoeven zoeken. We zouden in december, voor de Kerst weer thuis zijn en dan is het fijn om in mogelijk slecht weer niet naar campings te hoeven zoeken. Dat hebben we vorig jaar ook gedaan en dat bleek achteraf een heel goede zet. We hadden wat meer kilometers op één dag kunnen rijden, maar het is ook vakantie, dus hup even het zwembad in en daarna nog lekker buiten wat uitrusten was na een dag van 30 graden ook wel zo prettig. .

Dag 3 tot camping Castets in Les Landes, zo'n 100 km van de Spaanse grens.

Een wat eenvoudiger camping, maar ook tot eind november open. En de camping ligt vlak langs de A10 van Bordeaux naar de Spaanse grens.

Gemakkelijk te vinden dus. Op de terugweg zijn we in Urrugne geland, daar ligt een camping die echt het hele jaar open is – met verwarmd zwembad – , camping Larrouleta. Dat vonden we absoluut ook een aanrader als tussenstation bij toekomstige reizen.

Dag 4 Spanje in. Was ik even blij dat we nu een sterkere auto hadden, de Pyreneeënoversteek bij Irun had ik toch niet graag met onze C-4 gedaan.

Ed had er nu gewoonweg plezier in, bochtje naar links, bochtje naar recht, omhoog met die kar en weer flink omlaag. Ons karretje trok die Pyreneeën door alsof het ons heuveltje bij Berg aan de Maas was. Het is zeker belangrijk om ervoor te zorgen dat de auto-caravancombinatie voldoende goed op elkaar is afgestemd en de auto voldoende overcapaciteit heeft. De ANWB heeft een prima site waarop je dat goed kunt controleren. Veiligheid is heel belangrijk als je dit soort afstanden gaat reizen.

We hebben gereden tot in Burgos. De camping die ik had gepland lag er zo rommelig bij dat ik die maar heb overgeslagen. Achteraf hoorde ik van vakantiegangers dat we rustig hadden kunnen oprijden, dat het voor het hotel wel een rommeltje lijkt en ook echt is, maar dat het achter op de camping toch goed georganiseerd zou zijn. Maar ja, mij was bij de aanblik de zin al een beetje over. Ik had nog een reservecamping achter de hand, de municipal van Burgos. De weg erheen werd niet zo goed aangegeven, een paar vriendelijke Spanjaarden probeerden ons duidelijk uit te leggen waar we de camping aan de oostzijde van Burgos in het park konden vinden. Bij camping Fuentes Blancas aangekomen werden we in onvervalst Nederlands ontvangen, bleken het ook Nederlandse prijzen te zijn. Even 32,50 aub excl Wifi. Maar het is een gewilde camping, het hele jaar door voor het bezoeken van Burgos. We hebben het nog even overwogen om een dag langer te blijven staan, maar om met 34 graden en meer in Burgos rond te wandelen, dat trok me niet zo. Dat laten we voor iets koelere dagen. Tijdens de diverse contacten tijdens de vakantie

bleek dat we deze camping met ACSI card een stuk goedkoper hadden kunnen aandoen. Bovendien daalt de prijs natuurlijk ook in het naseizoen. In ieder geval ligt de camping fijn in een wandelpark bij de stad, aan de rivier, dus onze hondjes vonden het hier wel zo aangenaam vertoeven. Ook op de terugreis zijn we hier weer beland.

Dag 5 hadden we in Portugal kunnen arriveren, maar ik wist niet hoe het met die nieuwe electronische tol zat. In Nederland krijg je uiteenlopende

informatie, hieruit werd ik echt niet wijs. Dus we besloten tot een extra campingstop, zodat we de volgende dag ons in de ochtend konden informeren hoe die nieuwe tol in Portugal werkt. We zijn dus gestopt bij Camping La Pesquera in Ciudad do Rodrigo. Niet geweten dat dit zo'n leuk plaatsje was, de campingprijs was met 16 euro incl Wifi en honden ook weer zeer aangenaam.

We waren al vroeg op de camping, dus konden op ons gemak eens rondkijken.

Het plaatsje en de omgeving is absoluut de moeite van een bezoekje waard. Vanuit Camping Pesquera kun je ook mooie trips maken hebben we gezien.

reis verslag

Dag 6 hoefden we maar 200 km te rijden, dus gebeld dat we er nu toch echt aan kwamen. Als je portugal inrijdt en bij de tolpoorten komt worden buitenlanders netjes naar de zijkant gedirigeerd, waar een jongeman uitvoerig uitleg staat te geven. Niets van wat de Anwb ons vertelde klopte! Helemaal geen kastjes huren. Gewoon je creditkaart in de tolpoort stoppen, dan registreert de camera automatisch het kenteken van de auto en al rijdend kom je onder diverse camera's door waar aangegeven staat wat men van je creditkaart gaat afschrijven. Voor buitenlanders is het bewijsje van de grenstolpoort een maand geldig. Dus voor 12 oktober moesten we naar het postkantoor als we van de

tolwegen gebruik willen maken. Dan moet je een prepaidkaart kopen, die je met SMS of via de computer kunt registreren alvorens je de tolwegen mag oprijden. Zie hiervoor de website:

http://www.portugaltolls.com

 

Voor degenen die de reis in een kortere tijd willen maken. Als je onderaan in Frankrijk – bijvoorbeeld Urrugne – je laatste stop in Frankrijk maakt, zou je met weinig moeite met één extra stop door Spanje kunnen rijden. De wegen rijden prima en je hebt alleen boven bij de grensovergang nog wat tol. Na Burgos is de hele autoweg tolvrij en prima te rijden. Op advies van andere Portugalreizigers zijn we op te terugweg bij camping Olympa beland. Dat is een prima tussenstation, zo'n 12 kilometer voor Salamanca, afslag 225.

Het is een klein hotel net voorbij het tankstation naast de afslag, met fijne campingplaatsen achter het hotel en schoon sanitair. Niet alleen goed als overnachtingscamping op heen- en terugreis, maar ook een fijne camping als je Salamanca wilt bezoeken. Dat hebben wij op de terugreis gedaan. Vanuit Urrugne naar deze camping bij Salamanca, dat zijn 500 kilometers en vanuit Salamanca naar Tabua is dan met zo'n 300 kilometer zeer goed te doen. Je moet dan natuurlijk wat binnendoor rijden, dus dat houdt iets meer op dan het volgen van de autoweg van Urrugne (Frankrijk) naar Salamanca. En voor degenen die 500 kilometer op één dag teveel vinden is Burgos halverwege een prima oplossing.

Camping Quinta do Porto.

We arriveerden rond het middaguur op de camping. We hadden op de website van de camping

www.quintadoporto.com gelezen dat we van Tabua richting Sinde, toen richting

Brejo moesten rijden.

quintadoporto

Het nieuws rond de bosbranden in 2012 in Portugal en diverse zuidelijk gelegen landen rond de Middellandse zee hebben we intensief gevolgd. Dus natuurlijk wisten we dat de bosbranden in Portugal voor de nodige problemen hadden gezorgd. Onderweg kwamen we vakantiegangers tegen die ons vertelden dat het rond Tabua nog steeds zou branden – van horen zeggen, niet zelf gezien – , dus ik heb van te voren nog even met de eigenaar Sieger gebeld. De bossen rond de camping waren onaangetast, er was absoluut geen gevaar, gaf Sieger aan. Natuurlijk zouden we onderweg ook gebieden tegenkomen die door de brand verwoest waren, maar er was niets om ons momenteel zorgen over te maken. Gerustgesteld hebben we dus onze weg richting camping vervolgd. Onderweg zagen we wel wat verbrande aarde, maar de omgeving werd hierdoor echt niet gedomineerd. De route was geweldig mooi bosrijk, dus we hadden er zin in. We vervolgden de weg van

Tabua richting Sinde en Brejo. Brejo is een heel klein dorpje, waar we een smalle weg moesten inrijden en met onze combinatie een akelige bocht rondom dicht bij de weg geplaatste huizen moesten nemen. We waren even benauwd dat we verkeerd zaten, maar de borden wezen ons toch zo de weg richting camping. We besloten maar gewoon erop te vertrouwen dat de borden ons de goede weg zouden wijzen. Het dorpje uit kwamen we op een onverharde bosweg. De paadjes werden steeds smaller. Natuurlijk hadden we dit op de website gelezen, dus we volgden ijverig de bordjes richting camping. Het lukte ondanks onze combinatie van toch 12 meter lengte allemaal prima.

Weliswaar moet je rustig rijden, maar uiteindelijk kom je hobbelend en bobbelend bij de ingang van de camping aan. Als je dat eenmaal een keer

hebt gedaan, lukt het de volgende keren beslist moeiteloos. Het was voor ons dan ook de eerste keer dat we met zo'n lange combinatie op pad waren, dus dat maakt je soms wat extra onzeker.

We reden de camping op en werden door eigenaar Sieger hartelijk welkom geheten. Er werden nog wat gasten verwacht en sommige gasten hadden hun caravan er permanent staan, maar toen wij aankwamen waren we op dat moment de enige kampeerders op de camping, dus we hadden alle vrijheid om een mooi plekje uit te zoeken. Sieger gaf aan dat we ons maar moesten installeren en nodigde ons uit om daarna op het terras uit te rusten en een welkomsborreltje te komen drinken.

Dat vonden we erg aardig en het was absoluut gezellig. We kregen een speciaal Portugees borreltje, heel apart en mochten raden naar de ingrediënten. Het recept verklappen we niet, het zou voor de ontvangst van nieuwe gasten niet leuk zijn als we dit wereldkundig maken. Alhoewel wij aan een lekker wijntje of portje de voorkeur geven,

smaakte het borreltje uitstekend.

kampeer plek portugal

Het was onze planning om zo'n 10 dagen per geselecteerde camping te blijven, zodat we wat meer campings konden bezoeken in de bijna 3 maanden dat we in Portugal zouden verblijven. Maar uiteindelijk beviel het ons zo goed in de regio en op de camping, dat we bijna 3 weken zijn gebleven. Als je op de camping arriveert lijkt het in eerste instantie wat rommelig. Dat kwam in het naseizoen voornamelijk door de vele takken en bladeren die op de grond lagen. Sieger had na het zomerseizoen nog geen tijd gezien om dit allemaal te ruimen. Als je hier echter doorheen kijkt, dat is de ligging van deze camping geweldig. Midden in de bossen. Achter het terras van de camping is

een grote open plek met diverse zeer oude olijfbomen. Je staat in een groot bos van eucalyptusbomen.

camping quinta

De takken van deze bomen waaien in de wind en maken een typisch rustgevend geluid als ze elkaar raken. Als je voor de caravan zit en zeker als je door deze bossen wandelt dan ruik je de verse eucalyptusgeuren. Dat is geweldig.

eucaluptus

Wij hebben Quinta do Porto ervaren als een geweldig rustgevende camping. Natuurlijk was het er toen wij er waren ook zeer rustig, maar ook als het drukker is ben ik ervan overtuigd dat de rust in de bossen en de stilte in de omgeving een prachtige belevenis blijft. De directe omgeving vanuit de camping leent zich prima voor fijne boswandelingen. Ook nog eens gezond. Mocht je wat eucalyptusolie mee naar huis willen nemen, dan is dat mogelijk. Sieger vult hiervoor op verzoek diverse flesjes. De olie is zeer geconcentreerd, dus je hebt maar weinig ervan nodig om ook na de vakantie nog eens lekker in bad na te genieten of om een naderende verkoudheid te bestrijden.

wandelen portugal

Iedere donderdag is er zigeunermarkt in Arganil. Sieger gaf aan dat we dit zeker niet moesten missen. We hadden niet zoveel zin om direct de dag na aankomst naar de markt te gaan, waarbij de hoge temperaturen ons ook parten speelden. Achteraf gezien hadden we er zeker geen spijt van en in de namiddag hadden we nog tijd genoeg om rondom de caravan te luieren. Van alles is er op die markten te koop, van groenten en fruit, vleeswaren tot textiel en gevlochten mandjes. Sieger wist ook nog een gezellig restaurantje waar je voor weinig geld lekker kon eten. Daar hebben we samen met Nico,

een huisvriend die Nederland vaarwel heeft gezegd en met zijn echtgenote in Portugal is gaan wonen, heerlijk gegeten. Soep, hoofdgerecht, toetje en wijn alles samen voor slechts 7,50 euro per persoon. Na de markt was het heerlijk om fijn in de schaduw rondom de caravan te zitten. Daar hebben we zeker van genoten. De dagen daarna werd het nog warmer, 33 en 34 graden en zondags zelfs 37 graden en volop zon. Bij deze temperaturen is het heerlijk in het bos en kun je lekker afkoelen in het zwembad op de camping. Het is jammer dat het een opzetbad is. Als je wat slechter ter been bent zal het zeker wat lastiger zijn om in het bad te komen. Het is wel een fijn groot bad en bij deze hoge temperaturen was een afkoeling absoluut zeer aangenaam.

gasten camping

zwembad camping portugal

bree10

Toen wij arriveerden stond Sieger net op het punt om een paar weekjes naar Nederland te rijden. Het was immers nu een iets rustiger seizoen. Sieger wachtte op zijn dochter, die onderweg was om de zaken op de camping waar te nemen. Hij vertelde ons dat zijn dochter Rianne, met haar schoonzus Louisa en hun kindjes Cheyenna (3), Justin (2) en Julius (9 maanden) al onderweg waren naar Portugal en snel zouden arriveren. Bovendien is het de bedoeling dat dochter Rianne en haar echtgenoot de camping van vader en moeder gaan overnemen, zodat Sieger en zijn echtgenote het iets rustiger aan kunnen gaan doen. We vonden het in eerste instantie jammer dat Sieger er niet meer

zou zijn, maar de dames bleken hele leuke en pittige meiden, die niet bang waren om de handen uit de mouwen te steken en al snel werd het heel gezellig op de camping.

uitzicht quinta do porto

De aanwezigheid van de dames op de camping was zeker goed te merken, er werd flink gepoetst en opgeruimd en zelfs het bos werd onder handen genomen. Petje af...., dat zijn toch flinke klussen. De camping veranderde meer en meer in een klein paradijsje, waar we ons steeds beter op ons gemak gingen voelen.

Rianne Bleeker

Het sanitair is eenvoudig en eerlijkheidshalve moeten we zeggen dat dit echt aan een renovatie toe is. Maar ondanks dat was het was heerlijk douchen met de volle straal warm water die je kreeg. Dat was een genot. Er was toiletpapier en zeep aanwezig bij de toiletten, dat vonden we erg gastvrij en extraservice. Dat waren we vanuit Frankrijk niet gewend. Rianne gaf aan dat het haar eerste project wordt om de douche- en toiletfaciliteiten te veranderen en te moderniseren. Het sanitairgebouw is nu een eenvoudig wit gebouwtje en inderdaad is het duidelijk te zien dat de tegels en deuren aan vervanging toe zijn. Wij vonden dat echter alles behalve storend. Schone douches, gastvrijheid en vriendelijkheid van de eigenaren maakt veel goed. Op een camping valt nu eenmaal altijd wel iets te verbeteren of te veranderen. Wij hebben vele campings gezien en overal is er wel iets wat beter kan. Natuurlijk zijn we benieuwd hoe het er gaat uitzien na de op handen zijn de verbouwing.

Wij zullen volgend jaar – als het ons wordt gegund – zeker terugkomen. Wat wij absoluut op de camping zelf hebben genoten is dat de camping echt midden in een bos ligt met onder meer heel veel eucalyptusbomen. Die eucalyptusgeur om je heen vonden we heerlijk. Als het een beetje waaide, ruisden de bladeren van de eucalyptusbomen en geurde het overal verrukkelijk.

Het was in 2012 een heel warme zomer geweest en de bosbranden hebben zo hier en daar nog wel voor wat ellende gezorgd. Rondom de camping was hiervan niets te zien, maar je zag nog wel iedere dag de helicopter bluswater halen in de rivier de Mondego om te blussen. De helicopter vloog dan over, zodat we ons toch bewust waren van het feit dat de branden nog niet volledig bedwongen waren. We zagen op zondag op de berg ertegenover – 50 km ver weg- rookwolken en blusactiviteiten. Dat vonden we toch wel heel akelig, maar Sieger had al eerder aangegeven dat we ons geen zorgen hoefden te maken en dat deden ook Rianne en Louisa met hun kleine kinderen niet. Als er iets dichterbij aan de hand was werden bewoners altijd door de “bombeiros” zeer tijdig gewaarschuwd en dan was er nog tijd genoeg om te evacuëren. Ik vond dat idee van die bosbranden, toch iets minder prettig, vooral omdat we toch ook door bos omgeven waren. En vooral

eucalyptusbomen blijken door de hoge oliegehaltes te branden als een fakkel.

Tja... elk paradijsje kent zo zijn eigen problemen. We hebben ons er maar overheen gezet. Als Rianne zich met die kleine kindjes geen zorgen maakt, waarom zouden wij dat dan doen.

Op zondag is in Tabua altijd markt, dan worden honderden kippen gegrild op halfronde bakken en zit half Tabua en omstreken rond 12.00 in de middag aan de platte Kip Piri-piri met friet en salade en natuurlijk een limonadeglas vol jonge gekoelde daowijn. Ik zou het nooit uit eigen beweging gedurfd hebben om aan die lange eettafels aan te schuiven, maar alle buitenlanders die rond Tabua hun 2e huis hebben en alle campinggasten uit de omstreken komen extra op zondag naar Tabua om hier kip te eten. Een flink Bourgondisch etentje op houten bankjes. Dus we hebben alle salmonella gedachten maar overboord gesmeten en gewoon meegedaan. Overigens hebben we nergens last van gehad, dus mocht je ooit in Tabua komen, dan kun je met een gerust hart meedoen met dit Bourgondische kip piri-piri tafereel. Voor amper 5- 7 euro

per persoon kun je je buikje voleten. Ondanks het feit dat er hele jonge wijn wordt geschonken is ons dit zelfs in die warme temperaturen zeer goed bekomen. We begrepen al snel dat we dit iedere zondag hier in Tabua zouden gaan doen.

bree13

bree14

bree15

De markt was een hele ervaring. Onze voorraad “food” was sinds aankomst flink geslonken, dus er moest dringend iets aan boodschappen worden gehaald. Ondanks de warmte, het was 37 graden en volop zon, was het een hele fijne marktdag. Vleeswaren, kaas, groente en fruit lagen in de overdekte markthallen.

Normaal zou ik niet zomaar vlees of kaas op de markt kopen en al zeker niet bij een temperatuur van 37 graden, maar het zag er zo goed uit en

het smaakte allemaal voortreffelijk. De prijzen waren beslist zeer redelijk. Voor een heerlijk uitziende biefstuk betaalde je slechts 8 euro de kilo. De ham uit de Estrela doet zeker niet onder voor de Pata Negra uit Spanje. In tegendeel, we vonden de ham heerlijk. Ook de typische kazen uit deze bergstreek zijn absoluut de moeite waard om uit te proberen. De worsten uit Arganil zijn heerlijk en alles zeer betaalbaar. Ook de vis zag er goed uit, maar aangezien we ook nog naar een camping aan zee wilden gaan hebben we voornamelijk regionale producten geprobeerd. In Tabua zijn ook diverse grootwinkelbedrijven aanwezig, zoals de Lidl en Intermarché. Dus mogelijkheden genoeg om ook buiten de wekelijks markt en de kleine winkeltjes in Tabua om goed boodschappen te doen.

Uiteraard hebben we de omgeving volop verkend. Rondom Tabua en het Estrela gebergte is het een prachtige omgeving met veel natuurschoon. Bossen, maar ook subtropische planten en bloemen, palmbomen, fruitbomen, veel olijfbomen en acacia's maken de omgeving heel lieflijk. Het is zeer de moeite waard om plaatselijk eens rond te toeren. Er zijn vele interessante dorpjes en de natuur is zeer gevarieerd.

bree17

Op een terrasje zitten is in Portugal tenminste nog betaalbaar. We hebben gemiddeld zo'n 0,90 eurocent betaald voor een portje of een wijntje.

Vanuit camping Quinta do Porto kun je goed de stad Viseu bezichtigen. We meenden dat de 18e september een minder warme dag zou worden, dus besloten we om de DAO wijnroute te rijden en Viseu te bezoeken. Tegen de tijd dat we in Viseu aankwamen was het toch weer heel warm, 30 graden en meer is voor ons eigenlijk te warm voor een stadswandeling. Viseu heeft niet alleen veel winkelmogelijkheden, maar kent ook een prachtig oud stadscentrum dat zeker de moeite van het bekijken waard is. Er loopt ook een toeristisch treintje, waarmee je jezelf kunt laten verplaatsen naar de diverse bezienswaardigheden. Onze hondjes mochten echter niet mee, dus we besloten het bij het oude centrum te laten en een keer terug te komen als het minder warm is. Mocht je in Viseu gaan eten, vraag dan zeker naar de plaatselijke specialiteiten. We hebben lekker gegeten, gekookte aardappels met kousebanden en gekooke varkensribjes met mourcella (een soort pittige bloedworst) en chorizo worstjes voor 18 euro inclusief voorgerecht, toetje en een lekker koel pilsje. Dus zelfs in een toeristische omgeving vallen de dinerprijzen absoluut mee.

bree18

Je kunt ook goed een dagtocht naar zee maken. Wij hebben dat niet gedaan omdat we van voornemens waren om nog een tijdje aan zee te verblijven.

De Rio Mondego en omgeving hebben we iets aan de late kant ontdekt. Vlakbij, zo'n 7 kilometer van de camping kun je heerlijk verblijven aan de

rivieroever, fijn zwemmen of in en rond het water recreëren, alhoewel we vermoeden dat het hier in de zomer best druk zal zijn. Het water ziet er

uitnodigend uit.

Zwemwater Meer

Op donderdag 26 september bezochten we de universiteitstad Coimbra. We vonden dat we de toeristische route moesten rijden, dus – niet de snelle autobaan- maar een rit van 2 uren door de bergen en langs de slingerende Mondego. Het was in de ochtend mooi open zonnig weer, de rit was inspannend door al dat gekronkel en de smalle weggetjes, maar we hadden dit zeker niet willen missen. Het was een prachtige route.

In de middag werd het iets bewolkter, maar nog altijd warm met 25 graden. Coimbra is te groot om in één dag te zien. Dus we moeten echt nog eens terug. Het heeft de oudste universiteit van Europa (1290!) en prachtige kerken met overal die mooie blauwe Portugese tegeltjes. Uiteraard hebben we ook diverse winkeltjes bezocht en zijn goed geslaagd voor schoenen en tafelkleedjes.

Ajita, ons teefje van net 5 maanden had in de stad opeens bijzonder veel mannelijke hondenbelangstelling. Ondanks dat Bowdy – ons reutje van 3 jaar oud- en uiteraard wijzelf uitermate ons best deden om al deze belagers weg te jagen was er één volhoudertje. Trapjes op en trapjes af, steegjes door en pleintjes over wisten we niet aan hem te ontsnappen. Hij wist toch altijd weer het spoor van onze waarschijnlijk zeer lekker ruikende Ajita op te speuren en betuigde haar luidruchtig zijn liefde. We waren bijna ten einde raad, want overal dook hij weer op en zowel Bowdy als Ed begonnen wel een heel erg geïrriteerd geluid te laten horen. De omgeving vond het wel een grappig schouwspel en amuseerde zich kostelijk. Gelukkig kwam opeens een Portugese eigenaar opduiken, die zijn hondje vermanend onder de arm meenam. Ik denk dat het dus niet de bedoeling was dat dit weglopertje op trektocht en liefdespad zou gaan. Wij hebben daarna even in alle rust een terrasje opgezocht om uit te puffen van alle emoties. Hierdoor hebben we helaas wel de universiteit niet meer kunnen bezoeken, dat is natuurlijk heel erg jammer, dus

we moeten echt nog een keertje terug naar deze interessante stad.

Coimbra

Coimbra heeft een prachtige kathedraal “Igreja de Santa Cruz”, van binnen

volledig voorzien van Portugese blauwe tegeltjes. Mooi plein met fontein en prachtige steegjes en winkeltjes. Mocht je ooit in de buurt komen, Coimbra zeker niet overslaan.

kerkjes

Studenten uit de stad verdienen zich wat bij met hun zangkunsten. De fadomuziek komt natuurlijk van oorsprong uit Lissabon, maar vooral de

studenten in Coimbra staan erom bekend dat zij de Fadomuziek volop ten gehore brengen. Mooi om naar te luisteren, dat geeft de stad een aparte sfeer.

Nico – huisvriend van Sieger – had ons verteld dat we zeker het hof van justitie niet mochten overslaan. Hij had gelijk, het is mooi gesitueerd rondom een pleintje met een binnentuintje en rondom allemaal zuilen en onder de afdaken waren de muren allemaal met blauw portugees tegelwerk bezet met prachtige taferelen alles natuurlijk taferelen van vrouw justitia en de rechterlijke macht.

Kerkje viseu

Die avond hebben we net als vele andere avonden op het terras van de camping nog eens uitgebreid geborreld en met inmiddels medecampinggasten nog eens nagepraat over onze ervaringen in Coimbra .

Leuk vonden we ook dat we de 2e verjaardag van Justin mochten meevieren.

bree23

bree24

Op donderdagavond 27 september hebben we afscheid genomen op de camping van Nico en nog even gezellig samen gezeten. Rianne heeft nog speciaal chorizoworstjes voor ons gegrild. Die worstjes worden met aquadente overgoten en geflambeerd. Dat ziet er heel gezellig uit en het smaakt ook nog goed. Vrrijdag 28 september gingen we dan echt vertrekken. We hebben nog wat eucolyptusolie ingeslagen en gebeld met de camping in Coimbrao aan de kust dat we er nu echt zouden aankomen. We hadden ons immers wat langer opgehouden op camping Quinta do Porto dan oorspronkelijk de bedoeling was.

Kantine Rianne Bleeker

Aan de ene kant vonden we het heel jammer om camping Quinta do Porto te verlaten. Het was inmiddels vertrouwd en we hadden het prima naar onze zin. Bovendien was er nog meer dan voldoende te doen en te bekijken in de regio. Het gebergte “De Estrela” nodigt nog uit voor wandelingen en autoritten, de universiteit in Coimbra staat nog op het programma, zwemmen en wandelen rondom de Rio Mondego. We waren echter al langer gebleven dan gepland en we wilden in ieder geval enigszins proberen om de route die we voor onze Portugalreis in gedachten hadden ook daadwerkelijk te reizen. Ook rondom onze volgende vakantiestop aan zee zou er weer voldoende te zien en te beleven zijn. Het afscheid was dus wat dubbel, we hadden geen zin om te vertrekken, maar ook wel weer zin in een nieuwe omgeving en nieuwe ontmoetingen.

Kantine Quinta do Porto

Louisa Hartgers Portugal

We willen Sieger, maar in het bijzonder Rianne, Louisa, Cheyenna, Justin en Julian en ook vriend Nico hartelijk bedanken voor de fijne weken die we samen met jullie mochten doorbrengen. We hopen jullie het komende jaar weer in goede gezondheid terug te mogen zien.

Groetjes van

Ed en Kathinka van Bree

En een dikke poot en kusjes van onze hondjes Bowdy en Ajita.